अक्षरनामा : लेख

‘ओळखीचे चेहरे’ : नायक-नायिकांइतकेच सहकलाकारांचेही महत्त्व असते. मात्र त्यांच्याकडे कानाडोळाच केला जातो...

अनेक सहकलाकारांच्या चांगल्या अभिनयाची पाहिजे तेवढी दखल घेत जात नाही. प्रसिद्धीच्या पातळीवरही त्यांना तेवढा न्याय दिला जात नाही, याची खंत वाटत होती. त्यांच्यावर लिहिलं गेलं पाहिजे, त्यांच्या अभिनयातील ‘कर्तृत्व’ सर्वांना कळलं पाहिजे, असं वाटू लागलं. खूप प्रतिकूल परिस्थितीला टक्कर देऊन तो कलेची सेवा करत असतो. मराठी चित्रपटांतील अनेक सहकलाकारांनी तर हिंदीतही भूमिका करून स्वत:ला सिद्ध केलं आहे........

‘माऊली’ : ‘लई भारी’मधील ‘माऊली’चा नवा अवतार

चित्रपटाची कथा अर्थातच टिपिकल ‘फिल्मी’ आहे. त्यामधील काही अतार्किक गोष्टीचीही जाणीव होते. तरीदेखील कथेला देण्यात आलेली कलाटणी ही कथेची उत्सुकता वाढवणारी ठरली आहे. कथा ज्या पद्धतीनं सादर करण्यात आली आहे, त्यावर दाक्षिणात्य (आणि हिंदीही) चित्रपटांचा प्रभाव जाणवतो. मारधाड दृश्यात तर आपण रोहित शेट्टीचा चित्रपट पाहत असल्याचा भास होतो.......

‘पुणे-मुंबई-पुणे-३’ : कौटुंबिक मनोरंजन नाट्याचा तिसरा अंक

स्वप्नील जोशी आणि मुक्ता बर्वे यांनी गौरव आणि गौरीच्या भूमिकेत याही चित्रपटात धमाल केली आहे. उभयतांची ‘केमिस्ट्री’ वरचेवर परिपक्व झाली असल्याचे प्रत्यंतर या चित्रपटात आले आहे. त्यांना प्रशांत दामले यांनी ‘संवादिनी’ बरोबरच अभिनयाचीही चांगली साथसंगत केली आहे. याशिवाय सुहास जोशी (आज्जी), रोहिणी हट्टंगडी (मावशी), सविता प्रभुणे आणि विजय केंकरे (गौरीचे आई-वडील) आदी कलाकारांच्याही भूमिकाही चांगल्या झाल्या आहेत.......

‘माधुरी’ : नायिकेचं वय न विचारता हा चित्रपट पाहायला हरकत नाही

मुलगी आई झाली तर आणि आई मुलगी झाली तरी दोघींना एकमेकींना समजून घेणं किती सोपं होईल ही या चित्रपटामागची संकल्पना खूपच छान आहे. चित्रपटाची कथा अर्थातच माय-लेकींची आहे. त्यामुळे माधुरी-काव्याचे काही भावपूर्ण प्रसंग छान जमले आहेत. रोहन आणि अमर हे काव्याचे दोन बॉयफ्रेंड पडद्यावर दिसतात. त्यातील अमरच्या संवादातून हलक्याफुलक्या वातावरणाची निर्मिती चांगल्या प्रकारे करण्यात आली आहे.......

‘मुळशी पॅटर्न’ : वाढत्या शहरीकरणाचं दाहक वास्तव

खरं तर हा एका मोठ्या कादंबरीचा विषय, पण तो त्याआधीच ‘मुळशी पॅटर्न’ या चित्रपटाद्वारे मोठ्या पडद्यावर अवतरला आहे. लेखक-दिग्दर्शक प्रवीण तरडे यांनी वाढत्या शहरीकरणाच्या दुष्परिणामाचं हे दाहक वास्तव मोठ्या पडद्यावर मांडण्याचा चांगला प्रयत्न केला आहे. चित्रपटात शेतकऱ्यांच्या व्यथा, वैफल्यग्रस्त तरुण पिढी, बिल्डर्स लॉबीचा उन्माद, गुन्हेगारी, हिंसाचार आणि हतबल झालेले पोलीस असा मोठा कॅनव्हास आहे.......

‘नाळ’ : माय-लेकाची भावस्पर्शी कथा

चैत्याची भूमिका केलेल्या श्रीनिवास पोकळे या बालकलाकरानं पदार्पणातच खूप चांगलं, आश्वासक काम केलं आहे. त्याचे निरागस भाव अनेक प्रसंगातून व्यक्त झाले आहेत. देविका दफ्तरदारनंही नेहमीप्रमाणे आपला प्रभावी अभिनयानं चैत्याची आई खूप छान रंगवली आहे. तर चैत्याच्या वडिलांच्या भूमिकेत नागराज मंजुळे यांनी सहज-सुंदर अभिनय केला आहे.......

‘... आणि डॉ. काशिनाथ घाणेकर’ : जेवढा ‘कडक’ तेवढाच ‘मऊ’

कलाकारांची अचूक निवड हे मात्र या चित्रपटाचे प्रमुख यश म्हणावे लागेल. सुबोध भावेने डॉ. काशिनाथ घाणेकर यांची भूमिका अतिशय तन्मयतेने रंगवली आहे. त्याला डॉ. काशिनाथ घाणेकर यांच्या ‘रूपात’ उभा करण्यात रंगभूषाकार विक्रम गायकवाड यांचाही मोठा वाटा आहे. प्रसाद ओक यांनीही प्रभाकर पणशीकर यांची भूमिका उत्तम वठवली आहे.......

‘मी शिवाजी पार्क' : अन्यायाचा बदला 'स्व-न्यायाने' घेणारी सूडकथा

‘मी शिवाजी पार्क’ या नवीन मराठी चित्रपटाच्या कथेची संकल्पना जुनी असली तरी त्यांनी सादरीकरण ज्या पद्धतीने केले आहे, त्यामुळे ‘चला उठा, कायदा हातात घ्या आणि आपल्यावरील अन्यायाचा बदला घ्या’ ही भावना रुजल्याशिवाय राहत नाही. त्यामुळे अन्यायाचा बदला ‘स्व-न्यायाने’ घेणारी सूडकथा असेच या चित्रपटाचे वर्णन करण्यात येईल .......

‘शुभ लग्न सावधान’ : लग्नाचा तिटकारा असलेल्या तरुणाची गोष्ट

या चित्रपटाची कथा तरुण वर्गाला आवडू शकेल अशी आहे, मात्र विवाहसंस्थेसंबंधीचे त्यांचे विचार अधिक स्पष्ट करण्याऐवजी दिग्दर्शकानं कौटुंबिक नाट्यावरच अधिक भर दिला आहे. तसंच अनिकेतला लग्नाचा एवढा तिटकारा का? त्याचं कारणही सबळ वाटत नाही. मात्र कलाकारांचा अभिनय आणि सुंदर छायाचित्रण यांनी हा चित्रपट तारून नेला आहे असं म्हणावं लागेल.......

‘बॉईज-२’ : ‘बॅड बॉईज’ची ‘ग्रँड मस्ती’

सिक्वेलला चांगली कथा लागतेच असा दिग्दर्शकाचा अट्टहास नसावा. त्यामुळे पूर्वीच्याच चित्रपटातील कथा कशीबशी पुढे रेटण्याचा प्रयत्न करण्यात आला आहे. अर्थात हॉस्टेलमधील ‘कार्टी’ आता मोठी झाल्यामुळे सध्याच्या तरुण पिढीला आवडेल असा विषय घेऊन आणि त्याला द्वैअर्थी संवादाची जोड देऊन चित्रपट मनोरंजक करण्यावर भर देण्यात आला आहे. त्यामुळे ‘बॉईज’ची ‘अडल्ट कॉमेडी’ असे या चित्रपटाचे वर्णन करता येऊ शकेल.......

‘होम स्वीट होम’ : हरवलेल्या कथेतील शोधावं लागणारं ‘घरपण’!

दिवंगत अभिनेत्री रिमा यांच्या हा शेवटचा चित्रपट. त्यांचा ठसकेबाज अभिनय ही चित्रपटाच्या दृष्टीनं जमेची बाजू आहे. मोहन जोशी यांनीही त्यांना चांगली साथ केली आहे. इस्टेट एजंट झालेले हृषीकेश जोशी यांनी विनोदनिर्मितीची जबाबदारी चांगली सांभाळली आहे. विभावरी देशपांडे यांनीही कामवाल्या बाईची भूमिका प्रभावीपणे रंगवली आहे. स्पृहा जोशीची भूमिका लक्षात घेता कामाच्या बाबतीत ती ‘पेइंग गेस्ट’च ठरली आहे.......

पटकथेचा ‘हँगओव्हर’ झालेली ‘पार्टी’!

‘पार्टी’ या नावामुळे हा चित्रपट एकाच रात्रीतील ‘पार्टी’भोवती, त्या ‘पार्टी’त घडणाऱ्या घटनांभोवती फिरतो की काय, असं सुरुवातीला साहजिकच वाटून जात. परंतु ‘पार्टी’मध्ये पाहायला मिळते ती चक्क कट्ट्यावरच्या चार मित्रांच्या मैत्रीची आणि त्या अनुषंगानं केल्या जाणाऱ्या मौजमस्तीची कथा. अर्थात या मौजमस्तीला शेवटी वास्तवाच्या नावाखाली शोकांतिकेचीही जोड देण्यात आली आहे.......

‘परी हूँ मैं ’ : बालपण हरवलेल्या एका ‘परी’ची सुंदर गोष्ट!

इरावती कर्णिक यांची चित्रपटाची कथाच मुळी वेगळी आणि आकर्षण निर्माण करणारी आहे. शिवाय ती सध्याच्या ‘पैसा आणि प्रतिष्ठा’ यांना अधिक महत्त्व देणाऱ्या दुनियेचं अंतरंग उलगडून दाखवणारी आहे. साजिरीचं ‘परी’ होण्याचं स्वप्न साकार झालं असलं तरी याच ‘परी’मुळे तिची स्वतःची लहानपणापासून ‘साजू’ म्हणून असलेली ओळख ती कशी गमावून बसते, हे काही प्रसंगातून छान पद्धतीनं सांगितलं आहे.......

‘सविता दामोदर परांजपे’ : अतृप्त मनाचा रंगलेला थरारपट

नाटकाचं चित्रपटात रूपांतर करताना सिनेमॅटिक लिबर्टी घेतली असली तरी कथेचा मूळ गाभा कायम ठेवल्यामुळे हा चित्रपट उत्कंठावर्धक थरारपट करण्यात त्यांना चांगलं यश मिळालं आहे. अभिनेता जॉन अब्राहम निर्माता असलेला हा चित्रपट म्हणजे मनोव्यापाराचा उत्तम रंगलेला खेळ असून तो शेवटपर्यंत खुर्चीला खिळवून ठेवणारा ठरला आहे.......

‘टेक केअर... गुड नाईट’ : सायबर क्राईमचं अंतरंग उलगडणारा ‘सावधानपट’

काही सत्यघटनांवर आधारित असलेला हा चित्रपट असला तरी चित्रपटाची कथा अशीच फसवणूक झालेल्या एका व्यक्तीच्या तोंडून निवेदनाच्या स्वरूपात सांगण्यात आली आहे. चांगले कलाकार, चांगलं छायाचित्रण असूनही कथा-पटकथेत काही महत्त्वाचे कच्चे दुवे असल्यामुळे तो एक आधुनिक पद्धतीच्या गुन्हेगारीचा सामान्य रहस्यपट बनला आहे.......

‘ट्रकभर स्वप्न’ : छे, छे, ढीगभर अडथळ्यांची शर्यत!

चित्रपटात मुकेश ऋषी (झोपडपट्टीचा ‘दादा’), मनोज जोशी (मखिजा) यासारखे दिग्ग्ज कलाकार असूनही त्यांचा फारसा प्रभाव पडत नाही. कारण त्यांच्या व्यक्तिरेखा आणखी विकसित करण्याची गरज होती. तसंच ‘राजा’ झालेले मकरंद देशपांडे हे ‘राजा’पेक्षा ‘मकरंद देशपांडे’ म्हणूनच जास्त लक्षात राहतात. राणीच्या भूमिकेत मात्र क्रांती रेडकरनं जीव तोडून काम केलं आहे.......

‘गोल्ड’ : भारतीय हॉकीच्या इतिहासातील प्रेरणादायी सुवर्ण क्षण

कथेचा काळ लक्षात घेता त्या काळाची वातावरणनिर्मिती करण्यात दिगदर्शकाला खूपच चांगले यश मिळाले आहे. शिवाय जुन्या काळातील ऑलिम्पिकमधील हॉकीच्या सामन्यांचे चित्रिकरणही अतिशय उत्तम झाले आहे. फाळणी झाल्यामुळे इम्तियाज या हॉकी खेळाडूला जिवंत जाळण्याचा झालेला प्रयत्न आणि त्यामधून त्याची करण्यात आलेली सुटका आदी प्रसंग फाळणीची दाहकता निर्माण करून जातात.......

‘विश्वरूपम-२’ : कमल हासनच्या ‘चमत्कारांचा चमत्कार’!

चित्रपटात वेगवेगळ्या ठिकाणची रम्य लोकेशन्स तसंच भरपूर मारधाड आणि अॅक्शनचा मालमसाला आहे. शिवाय हा मसाला कमी पडू नये म्हणून गाणीही आहेत. कमल हासननं वासिमची भूमिका करताना ‘अॅक्शन’ची आपली सर्व हौस भागवून घेतली आहे असं म्हणावं लागेल. चित्रपट सबकुछ ‘कमलरूपम’ आहे. तुम्ही कमल हासनचे चाहते असाल, तर कदाचित तुम्हाला तो आवडू शकेलही!.......

‘पुष्पक विमान’ आणि भाबड्या स्वप्नपूर्तीचं लांबलेलं उड्डाण

कडगाव गावचे तात्या हे हरदास म्हणजे कीर्तनकार. त्यांची संत तुकारामांवर अपार श्रद्धा. आपल्या गावातील लोकांसमोर केलेल्या कीर्तनात संत तुकाराम विमानात बसून सदेह वैकुंठाला कसे गेले, ही आख्यायिका रंगून सांगण्यात त्यांचा हातखंडा. आणि संत तुकाराम जसे विमानात बसून पांडुरंगाच्या भेटीला गेले, तसे आपणही विमानातून गेलो तर आपणासही संत तुकाराम भेटतील ही त्यांची भाबडी आशा.......

अतिशय साधी, पण सकस कथा हे या चित्रपटाचं ‘चुंबकीय आकर्षण’ आहे!

दुसऱ्या माणसाची फसवणूक करताना स्वतःचं मन निगरगट्ट करण्याची गरज असते. मात्र अशी फसवणूक करताना स्वतःची सद्सद्विवेकबुद्धी जागी झाली तर काय होतं? मग कधी ती स्वतःचीच फसवणूक ठरू शकते आणि आपली वाट चुकल्याची हुरहूर लागून राहते. आणि कदाचित त्यातून चांगल्या रस्त्याची वाटही सापडू शकते. ‘चुंबक’ या नवीन मराठी चित्रपटात नेमकं हेच अतिशय साध्या-सोप्या शैलीत सांगितलं आहे.......

‘पिप्सी’ : आशेबरोबरच दिलासा देणारं निरागस मुलांचं भावविश्व

मैथिली पटवर्धन आणि साहिल जोशी यांनी अनुक्रमे चानी आणि बाळूच्या भूमिकेत खूपच प्रभावी अभिनय केला आहे. यापूर्वी साहिलनं ‘रिंगण’ या चित्रपटातही अशीच छान भूमिका केली होती. याशिवाय अभिलाषा पाटील आणि अतुल महाले (चानीचे आई-बाबा), तसंच अजय जाधव आणि पूजा नायक (बाळूचे आई-बाबा) यांच्याही भूमिका चांगल्या वठल्या आहेत.......

‘३१ दिवस’ : चांगली संकल्पना सरधोपट मांडणीमुळे प्रभावहीन

चित्रपटाच्या पहिल्या भागात कथेचं सादरीकरण इतक्या सरधोपट पद्धतीनं केलं आहे की, कथेच्या मूळ विषयाला हात कधी घातला जातो याची वाट पाहण्यातच वेळ जातो. त्यामुळे प्रारंभी चित्रपटाला ‘३१ दिवस’ नाव का दिलं याचं गौडबंगाल कळत नाही. मध्यंतरानंतर मात्र कथा-विषयाला गती देण्यास दिग्दर्शकाला यश मिळालं आहे. अंध मॅकचा संघर्ष चांगला चित्रित करण्यात आला आहे.......

‘लेथ जोशी’ : यंत्रावर मनस्वी प्रेम करणाऱ्या माणसाची भावपूर्ण गोष्ट!

चित्रपटातील कलाकारांच्या सहजसुंदर अभिनयामुळे हा चित्रपट प्रभावी झाला आहे. चित्तरंजन गिरी यांनी जोशी यांच्या भूमिकेतील ‘मूकनायक’ अतिशय संयतपणे रंगवला आहे. अनेक वेळा त्यांची ‘नि:शब्द नजर’ अनेक संवादापेक्षा भारी ठरली आहे. बदलत्या काळानुसार बदलणाऱ्या त्यांच्या पत्नीच्या भूमिकेत अश्विनी गिरी, तसंच मुलाच्या भूमिकेत ओम भुतकर यांनीही उत्तम काम केलं आहे.......

‘यंग्राड’ : ‘टपोरी’ मुलांचं भावविश्व

मुलं स्वतःहून कधी वाममार्गाला जात नाहीत, कधी कधी परिस्थितीच त्यांना या वाममार्गाकडे घेऊन जाते. परंतु अशा मुलांच्या भावभावना समजून घेण्याची कोणाचीच तयारी नसते. ‘यंग्राड’ या मराठी चित्रपटात अशाच टपोरी मुलांचं भावविश्व उलगडण्याचा प्रयत्न करण्यात आला आहे. ‘यंग्राड’ हा बोलीभाषेतील प्रचलित शब्द असून तो खास करून नाशिक भागात ‘टपोरी’ (उनाडटप्पू) मुलांसाठी वापरला जातो.......

‘संजू’: या चित्रपटामुळे संजय दत्तची प्रतिमा उजळेल आणि रणबीर कपूरच्या कारकिर्दीला ‘संजीवनी’ मिळेल!

या चित्रपटात एक व्यक्ती म्हणून कोणीही ‘खलनायक’ नाही, मात्र लाक्षणिक अर्थानं या चित्रपटात प्रसारमाध्यमांना ‘खलनायक’ करण्यात आलं आहे. स्वतः संजय दत्त आणि रणबीर कपूर यांच्यावर चित्रपटाच्या शेवटी चित्रित केलेलं खास गाणंही त्याला बळकटी देणारं ठरलं आहे. या चित्रपटामुळे संजय दत्तची प्रतिमा कदाचित आणखी उजळू शकेल आणि रणबीर कपूरच्या अभिनय कारकिर्दीला ‘संजीवनी’ मिळेल, हे मात्र नक्की.......

अरुण साधूंच्या ‘झिपऱ्या’ कादंबरीतील ‘झिपऱ्या’ची रंगलेली गोष्ट!

सर्वच कलाकारांनी केलेला उत्तम अभिनय ही या चित्रपटाची जमेची बाजू आहे. चिन्मय कांबळीनं ‘झिपऱ्या’ची भूमिका प्रभावीपणे सादर केली आहे. मात्र अस्लमच्या भूमिकेतील प्रथमेश परबनं त्याच्यावर बाजी मारली आहे. अनेक प्रसंगांत तो भारी पडला आहे. नाऱ्याच्या भूमिकेतही सक्षम कुलकर्णी एकदम फिट्ट बसला आहे. तर लीलीची भूमिका अमृता सुभाष हिनं मोठ्या ताकदीनं सादर केली आहे.......

‘अबक’चा ‘बेटी बचाव, बेटी पढाव’चा ‘नारा’ चांगला, मात्र तो एकसुरी कारुण्यानुभव ठरतो

मोदी सरकारचं ‘बेटी बचाव, बेटी पढाव’ हे अभियान सध्या जोरात चालू आहे. ते डोळ्यासमोर ठेवून निर्मिती केलेल्या ‘अबक’ या नवीन मराठी चित्रपटात ‘धन की पेटी’ असलेल्या मुलीचं महत्त्व पटवून देण्याचा प्रयत्न करण्यात आला आहे. ‘अबक’चा ‘बेटी बचाव, बेटी पढाव’चा ‘नारा’ चांगला आहे, मात्र तो एकसुरी कारुण्यानुभव ठरला आहे.......

‘फर्जंद’ : एक स्फूर्तिदायक ‘युद्धपट’

दिगपाल लांजेकर या तरुण लेखक-दिग्दर्शकानं एका ऐतिहासिक घटनेच्या आधारे मराठ्यांच्या इतिहास पुन्हा एकदा मोठ्या पडद्यावर आणण्याचा प्रयत्न केला आहे. लांजेकर यांचा चित्रपटसृष्टीच्या पदार्पणातीलच हा उपक्रम त्यातील काही त्रुटी मान्य करूनही चांगला म्हणावा लागेल. ‘फर्जंद’ या चित्रपटाद्वारे त्यांनी एका ऐतिहासिक घटनेचं जिवंत चित्रण मोठ्या पडद्यावर केलं आहे.......

इच्छा-आकांक्षानी भरलेली ‘बकेट लिस्ट’

‘बकेट लिस्ट’ या नवीन मराठी चित्रपटात इच्छा-आकांक्षाची सफल पूर्ती करणारी नाट्यपूर्ण कथा पाहायला मिळते. नवीन विषय, त्यादृष्टीनं आवश्यक असणारी भावनाप्रधान कौटुंबिक कथा आणि या चित्रपटाद्वारे साक्षात माधुरी दीक्षित या एकेकाळच्या बॉलिवुडमधील गाजलेल्या अभिनेत्रीनं मराठीत केलेलं पदार्पण, यामुळे ही ‘बकेट लिस्ट’ निश्चितच पाहण्यासारखी आहे. या चित्रपटाद्वारे लेखक-दिग्दर्शक तेजस प्रभा देऊस्कर यांनी एक अतिशय नवखा विष.......

‘रेडू’ : एक श्रवणीय आणि रमणीय भावस्पर्शी श्रुतिका

‘रेडू’ या नवीन मराठी चित्रपटात अशाच एका गरीब, निरक्षर आणि मजुरीकाम करणाऱ्या रेडिओवेड्या माणसाची भावस्पर्शी कहाणी सांगण्यात आली आहे. एक वेगळा विषय हाताळून मोठ्या पडद्यावर सादर केलेली ही श्रुतिका लक्षणीय ठरली आहे. सत्तरच्या दशकात घडणाऱ्या या कथेचा जीव तसा फार छोटा आहे. मात्र कथा-पटकथा लेखक संजय नवगिरे यांनी निसर्गरम्य कोंकणच्या पार्श्वभूमीवर या ही कथा छान फुलवली आहे.......

‘रणांगण’ : एन. डी. तिवारींचा मराठमोळा, पण सिनेमॅटिक अवतार

काही वर्षांपूर्वी उत्तर प्रदेश व उत्तराखंडचे मुख्यमंत्री, केंद्रीय मंत्री, राज्यपाल अशी विविध मानाची पदं भूषवलेल्या नारायणदत्त तिवारी यांच्या अनौरस पुत्रानं त्यांच्याविरुद्ध केलेला दावा बराच गाजला होता. त्यांच्या या अनौरस पुत्रानं थेट सर्वोच्च न्यायालयात जाऊन आपल्या वारसाहक्काची लढाई जिंकली होती. चित्रपटाची कथा याच घटनेवर बेतलेली दिसते. त्या अनुषंगानं सुचलेल्या कथेत लेखक-दिग्दर्शक राकेश सारंग यांनी योग्.......

‘न्यूड’ : नग्नता आणि त्यातील सौंदर्याचा वस्तुनिष्ठ पाठ!

एखाद्या 'न्यूड' चित्रातील कलात्मकता जर वेळीच लक्षात आली तर त्यातील अश्लीलता कदाचित दिसणार नाही, मात्र तेच चित्र कलात्मकता बाजूला ठेवून पाहिलं तर त्यामध्ये फक्त अश्लीलताच दिसू शकेल आणि ते चित्र प्रसंगी टीकास्पद ठरू शकेल. थोडक्यात ज्याच्या त्याच्या नजरेवर अश्लीलतेचा मापदंड अवलंबून असतो. 'न्यूड' या मराठी चित्रपटात अतिशय कलात्मक पद्धतीनं हेच सांगण्यात आलं आहे.......

आस्तिक विरुद्ध नास्तिक संघर्षाचा तोकडा ‘मंत्र’

हल्ली सर्वत्र धार्मिक श्रद्धेचा कोणत्याही कारणानिमित्त अक्षरशः ‘बाजार’ मांडला जातो. ‘ओएमजी’ (ओ माय गॉड) किंव्हा ‘पिके’ या हिंदी चित्रपटात हा विषय चांगल्या पद्धतीनं हाताळला आहे. ‘मंत्र’मध्येदेखील हाच विषय अधिक खोलात जाऊन मांडण्यात आला आहे. त्यादृष्टीनं पाहता या चित्रपटाची कथा कोणत्याही मंत्राइतकीच प्रभावी आणि वेधक ठरली आहे.......

'असेही एकदा व्हावे' : एक नेत्रसुखद प्रेमकथा

ठराविक साच्यातील प्रेमप्रकरण मोठ्या पडद्यावर अनेकदा पाहायला मिळतं. परंतु या साऱ्या गोष्टी वर्ज्य करूनही एखादी चांगली प्रेमकथा मोठ्या पडद्यावर साकारू शकते? ‘असेही एकदा व्हावे’ या नवीन मराठी चित्रपटात अशीच एक अनोखी प्रेमकथा पाहायला मिळते. मनापासून केलेलं प्रेम हे कोणत्याही शारीरिक व्यंगावर सहज मात करू शकतं, असंच जणू या प्रेमकथेतून सुचवण्यात आलं आहे.......

‘बबन’ नावाचे ‘सैराट’!

ही बबन नावाच्या तरुणाची हळुवार प्रेमकथा आहे. बबन हा एक स्वप्नाळू तरुण असतो. महाविद्यालयात शिकत असलेल्या बबनचं वर्गातल्या कोमलवर प्रेम असतं. 'बबन'मधील काही प्रेमदृश्यं, महाविद्यालयातील वातावरण आणि शेवटचा संघर्ष पाहताना कितीही नाही म्हटलं तरी 'सैराट' चित्रपटाची आठवण होतेच. त्यामुळे “बबन’ नावाचे ‘सैराट’! हेच नामाभिधान त्यास योग्य ठरतं.......

'व्हॉट्स-अप लग्न' : एखाद्या स्मार्ट फोनसारखा चकचकीत सिनेमा

कथेचा विषय बदलत्या आधुनिक काळाशी सुसंगत आहे, ही या चित्रपटाची मोठी जमेची बाजू आहे. पण कथेचा आशय अधिक अर्थपूर्ण हवा होता. चित्रपटाच्या कथेचं सादरीकरण मात्र एकदम चकचकीत झालं आहे. एखाद्या स्मार्ट फोनप्रमाणेच ते भासतं. त्यासाठी छायालेखक सेथु श्रीराम यांचं खास अभिनंदन करायला हवं. निलेश मोहरीर आणि ट्रॉय-आरिफ यांनी संगीतबद्ध केलेली गाणी आणि कथेला पुरक आहेत.......

'परी' : अदभुत नसलेला 'भूत'पट

योनीतील स्त्रियांची एक-दोन दृश्यं दाखवली नसती तर हा 'भूत'पट आहे, यावर कोणाचाही विश्वास बसला नसता. भूतपटाला आवश्यक असलेलं पार्श्वसंगीत मात्र चांगलं जमलं आहे. तसंच छोट्या-छोट्या प्रसंगातून अर्णब आणि रुखसाना यांची होत चाललेली जवळीक छान जुळवण्यात आली आहे. यातील काही प्रसंग पाहताना मजा येते. अनुष्का शर्मासाठी हा अदभुत नसलेला 'भूत'पट पाहायला हरकत नाही.......

'आम्ही दोघी' : अनोख्या नात्यांचा 'भाव' नजराणा

आगळीवेगळी कथा आणि कलाकारांचे उत्कट अभिनय, यामुळे या 'आम्ही दोघी' चांगल्या लक्षात राहतात. या 'आम्ही दोघी' कोण? तर नायिका आणि तिची सावत्र आई. त्यांच्यातील अनोख्या नात्यांची भावपूर्ण कहाणी नायिकेच्या निवेदनात्मक पद्धतीनं पडद्यावर साकारण्यात आली आहे. 'सावी' (सावित्री सरदेसाई- प्रिया बापट) ही कोल्हापुरातील एका श्रीमंत वकिलाची एकुलती एक मुलगी.......

'राक्षस' : रहस्यमय आहे खरा, मात्र खुर्चीला खिळवून ठेवत नाही

हा 'राक्षस' रहस्यमय आहे खरा, मात्र तो खुर्चीला खिळवून ठेवू शकत नाही. उत्तम कथानक, चांगले कलाकार आणि कथानकाला अतिशय पोषक असे स्थळप्रसंग असूनही या चित्रपटातील गोष्टीतला 'राक्षस' आणि त्याचं रहस्य गोष्टीतच दडून राहिलं आहे. पटकथेवर अधिक लक्ष देण्याची गरज होती, हे चित्रपट पाहताना सतत जाणवत राहतं.......

'गुलाबजाम' : रुचकर, स्वादिष्ट आणि प्रेक्षणीयसुद्धा

'गुलाबजाम' हा चित्रपटाचा विषयच मुळीच पाककलेशी संबधित असल्यामुळे तो फार गहन नाही. मात्र त्यामध्ये भूतकाळ आणि वर्तमानकाळाची व्यवस्थित गुंफण केली आहे. त्यामधील स्मृती-विस्मृतीचा खेळ चांगलाच रंगला आहे. हा 'गुलाबजाम' अति पाकातील नाही वा पाकविरहितही नाही. त्यामुळे तो स्वादिष्ट आणि रुचकर बनला आहे. उत्कृष्ट छायाचित्रणामुळे 'गुलाबजाम' रुचकरतेबरोबरच प्रेक्षणीय झाला आहे.......

पद्मावत : नेत्रदीपक ऐतिहासिक गाथा

मेवाडचं राज्य वाचवण्यासाठी राणी पद्मावती त्याची अट मान्य करते. खिलजीकडे ती जाते, पण गनिमी काव्यानं राजा रतनसिंगची सुटका करून ती त्याला पुन्हा चितोडगडावर घेऊन येते. परंतु त्यामुळे संतप्त झालेला खिलजी जय्यत तयारीनिशी पुन्हा चितोडगडावर हल्ला करतो. यावेळच्या हल्ल्यात यशस्वी होऊन तो चितोडगड जिंकतो खरा, पण राणी पद्मावती? ती त्याला कधीच मिळत नाही.......

'हॉस्टेल डेज' : तरुणाईचं मनोरंजन

संपूर्ण चित्रपट तरुणाईच्या वातावरणामुळे 'भारून' टाकण्यात मात्र दिग्दर्शकाला चांगलं यश मिळालं आहे. चित्रपटातले बहुतेक सर्व तरुण कलाकार 'फ्रेश' असल्यामुळे तरुणाईची वातावरणनिर्मिती सहज सोपी झाली आहे. विशेष म्हणजे त्यामध्ये गाण्यांचाही महत्त्वाचा वाटा आहे. 'फोन टीरिंग टीरिंग वाजला...' आणि अन्य गाण्यांचं टेकिंग छान जमलं आहे.......

'ये रे ये रे पैसा' : 'हेराफेरी'ची जमलेली कॉमेडी

चित्रपटाच्या कथेत चोरी, हेराफेरी, जादूटोणा, मंत्रतंत्र, पाठलाग, पोलीस आणि हिऱ्याचं रहस्य असा सर्व मालमसाला आहे. मात्र तो वापरताना कथेची मांडणी बटबटीत झाल्याचं सारखं जाणवत राहतं. प्रमुख कलाकारांनी आपल्या समर्थ अभिनयांनी हा चित्रपट तारून नेला आहे असं म्हणावं लागेल. त्यामुळे 'येरे येरे पैसा'मधील पैसा खणखणीत नाण्यांपैकी नसला तरी मनोरंजनाच्या दृष्टीनं तो चांगला ठरला आहे.......

२०१७ : ‘फास्टर फेणे’ ते ‘हलाल’ आणि ‘शेंटिमेंटल’ ते ‘उबुंटू’

मावळत्या वर्षातील बरेच चित्रपट खऱ्या अर्थानं ‘शेंटिमेंटल’ होते, तर काही चित्रपट ‘मुरांबा’सारखे मुरलेले होते. या वर्षात काही दाक्षिणात्य चित्रपटांचे ‘रिमेक’ ही मराठीत पाहायला मिळाले. त्यातील काही ‘देवा’ची आठवण करून देणारे होते, तर काही अगदीच ‘भिकारी’ होते. ‘मांजा’ (सायको थ्रीलर), ‘लपाछपी’, ‘कनिका’ या चित्रपटांनी गूढ, रहस्यमय चित्रपटांतही मराठी चित्रपट मागे नाहीत हे दाखवून दिलं.......

'देवा – एक अतरंगी' : ना सामान्य ना फार 'ग्रेट'

'देवा - एक अतरंगी' या मराठी चित्रपटात अशाच एका भल्या तरुणाची कहाणी सांगितली आहे. हा चित्रपट 'चार्ली' या मल्याळम चित्रपटाचा रिमेक आहे. यापूर्वी, 'क्लासमेट्स', 'शटर', 'वृंदावन' आदी 'रिमेक'ना मराठी प्रेक्षकांनी चांगला प्रतिसाद दिला होता. 'देवा...'नं ही वेगळेपण कायम टिकवताना नाविन्यता जपली आहे. मात्र असं असलं तरी 'ना सामान्य, ना फार 'ग्रेट'’ या शब्दांत या चित्रपटाचं वर्णन करावं लागेल.......

'घाटा'वरच्या आयुष्याचं विदारक दर्शन

चित्रपटातील काही प्रसंग तुटक असल्याचं जाणवत असलं तरी त्यामुळे कथेची गाडी रुळावरून न घसरण्याची काळजी दिग्दर्शकानं चांगल्या प्रकारे घेतली आहे. या चित्रपटाचं चित्रीकरण आळंदीच्या इंद्रायणीवरील घाटावर झालं आहे. त्यामुळे पार्श्वभूमीवर मृदंगाच्या साथीनं असलेच्या अभंगांमुळे या 'घाटा'ची खुमारी वाढली आहे. अमोल गोळे यांच्या उत्कृष्ट छायाचित्रणामुळे हा 'घाट' अधिक समृद्ध झाला आहे.......

हिंदी चित्रपटसृष्टीतील 'अभिनयचंद्र' मावळला

एक चांगला संवेदनशील अभिनेता असण्याबरोबरच शशी कपूरची माणुसकी जपणारा एक उत्तम माणूस म्हणूनही ख्याती होती. आपल्या कार चालकाच्या विवाहानिमित्त त्यानं स्वतःहून जंगी पार्टी दिली होती. चित्रीकरणाच्या वेळीही सेटवर वातावरण नेहमीच खेळकर ठेवण्यात त्याचा महत्त्वाचा वाटा असायचा. शशी कपूरनं हिंदी चित्रपटसृष्टीत मिळवलेलं यश खरोखरच अद्वितीय आणि कौतुकास्पद होतं.......

'पद्मावती'वरचं काहूर आणि सहिष्णुतेचा 'जोहार'!

कोणताही चित्रपट हा शेवटी प्रेक्षकांसाठीच तयार केलेला असतो. त्यामुळे तो चांगला की वाईट हे शेवटी प्रेक्षकच ठरवू शकतात. 'पद्मावती', 'न्यूड' आणि 'सेक्सी दुर्गा' यांच्याबाबत असं काही होईल काय? त्यासाठी ते आधी प्रदर्शित होण्याची गरज आहे. तोपर्यंतच्या वादात 'सहिष्णुता' मात्र जळून खाक झाली आहे.......

हम्पी : भूतकाळाच्या साक्षीनं सादर केलेली अनोखी प्रेमकथा

'हम्पी'मधील प्रेमकथेत फार मोठं नाट्य नाही, मात्र भूतकाळाच्या साक्षीनं सादर केलेली वर्तमानातील ही प्रेमकथा हम्पी शहराच्या पार्श्वभूमीवर दाखवण्याचा लेखक-दिग्दर्शकाचा हेतू बऱ्याच प्रमाणात सफल झाला आहे. किंबहुना या प्रेमकथेला ही पार्श्वभूमी असल्यामुळेच हा चित्रपट बराच सुसह्य झाला आहे असं म्हणावं लागेल. अर्थात ही प्रेमकथा 'भग्न' नाही, तर सकारात्मक विचारांना चालना देणारी आहे.......

'रंगीला रायबा' नव्हे, थोडा रंगीला, थोडा रायबा

टपोरी ('रंगीला') आणि अडाणी व बिनधास्त ('रायबा') अशा दोन मनोवृत्ती एकत्र असलेला तरुण आपलं प्रेम कसं यशस्वी करून दाखवतो त्याची ही कथा आहे. निर्माते दाक्षिणात्य असल्यामुळे हा 'रंगीला रायबा' चांगलाच चकचकीत झाला आहे. पण चित्रपटाच्या कथेत फारसं नावीन्य नाही. निदान पटकथा तरी व्यवस्थित बांधलेली हवी होती. त्यामुळे चित्रपट पाहताना काही प्रमुख गोष्टी अतार्किक जाणवतात.......

'थँक्यू विठ्ठला' पाहिल्यावर 'विठ्ठला! विठ्ठला!!' म्हणण्याची वेळ येते!

कथेला विनोदाची डूब देण्याच्या नादात आणि हरीच्या भूमिकेत मकरंद अनासपुरे काम करत असल्यामुळे खास त्यांच्यासाठी 'इनोदी' संवाद लिहिले आहेत की, काय असं वाटू लागतं. अनासपुरे यांचे हे संवादही त्यांच्या खास एकसुरी स्टाईलमध्ये ऐकायला मिळतात. त्यामुळे चित्रपट रंगत नाही. शिवाय श्री विठ्ठल हा देव 'निर्गुण', 'निराकार' असला तरी त्याची भूमिका केवळ महेश मांजरेकर करतात म्हणून त्याला दाढीधारी दाखवायचा अट्टहास केला असावा.......

मास्टर ब्लास्टर 'फेणे'

सुमारे पन्नास वर्षांपूर्वीचा लोकप्रिय 'फास्टर फेणे' सध्याच्या काळात रुपेरी पडद्यावर आणणं तसं खूप अवघड होतं. मात्र दिग्दर्शक आदित्य सरपोतदार यांनी या 'फास्टर फेणे'ला 'मास्टर ब्लास्टर फेणे' करण्यात चांगलं यश मिळवलं आहे. अर्थात भा. रा. भागवत यांचा 'फास्टर फेणे' हा किशोरवयीन होता. त्यामुळे तो मुलांमध्ये विशेष प्रिय होता. मात्र त्याला रुपेरी पडद्यावर आणताना दिग्दर्शक आदित्य सरपोतदार यांनी त्याला साहजिकच वयानं मोठं केल.......

हल्ली 'फिल्मी पत्रकारिता' पूर्णपणे धंदेवाईक झालीय

‘काळानुसार सर्व काही बदलत जातं’ असं म्हणतात. मग त्याला पत्रकारितेचं क्षेत्र तरी कसं अपवाद असेल? गेल्या काही वर्षांत पत्रकारिताही खूप बदलली आहे, हे पत्रकारितेतून निवृत्त झालेल्यांना, सध्या पत्रकारितेत काम करणाऱ्या आणि पत्रकारितेशी संबंधित असणाऱ्या सर्वच घटकांना प्रकर्षानं जाणवतं आहे. 'फिल्मी पत्रकारिता' तर पूर्णपणे धंदेवाईक झाली आहे. 'कालाय तस्मे नमः', दुसरं काय! .......

जगण्याचं बळ देणाऱ्या 'कासवा'ची गोष्ट

चित्रपट सुरुवातीपासूनच कासवासारखाच 'कूर्मगती'नं पुढे सरकत राहतो, मात्र पटकथा सकस असल्यामुळे गंभीर विषयातील औत्स्युक कायम राहतं. शिवाय कथेच्या गंभीर विषयाच्या पार्श्वभूमीला अधूनमधून समुद्राची 'गाज' आहे. त्यामुळे विषयातील सखोलपणा आपोआपच दृग्गोचर होते. त्यादृष्टीनं धनंजय कुलकर्णी यांचा कॅमेरा अधिक 'बोलका' झाला आहे. त्यांचं उत्कृष्ट छायाचित्रण ही या चित्रपटाची मोठी जमेची बाजू आहे.......

एका 'बाप'माणसाची हळवी कथा

'बापजन्म' या नवीन मराठी चित्रपटात मुलांपासून दुरावलेल्या अशाच एका बापाची हळवी कथा मोठ्या मिश्किल पद्धतीनं सादर करण्यात आली आहे. विषय तसा गंभीर असूनही आणि त्याची मांडणी खेळकर पद्धतीनं केली असली तरी विषयांमधील गंभीरता कुठेही हरवलेली नाही. त्यामुळे चित्रपट पाहिल्यानंतर एका 'बाप'माणसाची हळवी कथा पाहिल्याचं समाधान मिळतं.......

'न्यूटन' : भारतीय लोकशाहीचा 'चमत्कारी' प्रत्यय

“Amit Masurkar and Rajkummar Rao's ‘Newton’ is India's official entry to the Oscars this year. 'ऑस्कर’वारीला गेलेला ‘न्यूटन’ हा चित्रपट प्रत्येक लोकशाहीप्रेमी नागरिकानं पाहण्याची गरज आहे. यात निवडणुकीच्या पार्श्वभूमीवर देशातील लोकशाही शासनप्रणालीबाबत अतिशय सुंदर आणि मार्मिक भाष्य करण्यात आलं आहे.......

'उबुंटू' : कल्पनारम्य विषय 'भरकटू'

या चित्रपटामागे आंतरराष्ट्रीय ख्यातीचे नेते नेल्सन मंडेला यांच्या गाजलेल्या 'उबुंटू' या वाक्प्रचाराची प्रेरणा आहे. नेल्सन मंडेला यांनी साऱ्या जगाला उद्देशून दिलेल्या 'उबुंटू' या संदेशपर आफ्रिकन शब्दाचा अर्थ आहे, 'मी आहे, कारण आम्ही आहोत'. थोडक्यात या शब्दातून समाजशक्तीची ताकद किती असते, हे अधोरेखित करण्यात आलं आहे.......

'बॉईज' : दोन इब्लिस कार्ट्यांचा धुमाकूळ

'बॉईज'ची कल्पना काहीशी 'थ्री इडियट'शी मिळतीजुळती वाटते. 'थ्री इडियट'मध्येही इब्लिसपणाचा धुमाकूळ आहे. परंतु त्या चित्रपटातली मुलं जात्याच हुशार असतात आणि त्यांना काही विशिष्ट उद्देश साध्य करावयाचा असतो. आणि ते करतातही. 'बॉईज'मध्ये मात्र कबीरला आनंदी राहण्याचा मंत्र देण्याचं उद्दिष्ट दोन इब्लिस कार्ट्यासमोर असले तरी लक्षात राहतो तो प्रामुख्यानं त्यांनी घातलेला धुमाकूळ.......

'तुला कळणार नाही' अर्थात 'कळलं पण उमगत नाही!’

चित्रपटाच्या सुरुवातीपासून ते मध्यंतरापर्यंत राहुल-अंजलीच्या संसारातील खटके छान रंगवले आहेत. त्यामध्ये किरकोळ आणि ऐकलेले विनोद असले तरी 'खटकेबाज' संवादामुळे ते सुसह्य झाले आहेत. मात्र मध्यंतरानंतर राहुल-अंजलीचा जेव्हा गोव्याला कारमधून प्रवास सुरू होतो, तेव्हा कथेची गाडी अचानक भरकटत जाते. त्यामुळे चित्रपटाची कथा सलग व प्रवाही न राहता तिला काही (अनावश्यक) 'ठिगळं' लावली आहेत, हे प्रकर्षानं जाणवतं.......

'बंदुक्या' : पारधी समाजाचं अंगावर शहारे आणणारं वास्तव

'बंदुक्या' ही एक उत्कट प्रेमकथा आहे. समाजातील अनिष्ट रूढी आणि परंपरेच्या वणव्यात एका प्रेमाची आहुती कशी पडते, हे या चित्रपटात दाखवण्यात आलं आहे. आणि प्रेमाच्या या आहुतीला 'बंदुक्या' हे पात्र कारणीभूत ठरणारं आहे. त्यामुळेच कदाचित चित्रपट पाहिल्यानंतर 'बंदुक्या' हे चित्रपटाचं नाव सार्थ वाटत नाही.......

'बाबूमोशाय बंदूकबाज' : लैंगिकता आणि हिंसाचाराचा कळस

नवाजुद्दीन सिद्दीकीनं बाबू बिहारीच्या भूमिकेत जबरदस्त काम केलं आहे. त्याची संवादफेक निर्ढावलेल्या गुंडाला साजेशी आहे. जतीन गोस्वामी यानंही बांके बिहारीच्या भूमिकेत त्याला तोडीस तोड काम केलं आहे. बंगाली अभिनेत्री बिदिता बाग फुलवाची भूमिका बिनधास्तपणे जगली आहे. तर दिव्या दत्त प्रथमच सुमित्रादेवीच्या रूपानं राजकीय टोळीप्रमुखाच्या भूमिकेत समोर आली आहे.......

'बरेली की बर्फी'ची रेसिपी मधुर आणि चविष्ट

बर्फी'ची प्रेमकथा साधी-सरळ आहे आणि ती तेवढ्याच सध्या-सरळ पद्धतीनं मांडण्यात आलेली आहे. 'बर्फी' नावाला अनुकूल ठरण्यासाठी बिट्टीच्या वडिलांचं 'मिठाई'चं दुकान दाखवणं, तसंच 'बरेली की बर्फी' हे पुस्तक लिहिणारा प्रिंटिंग प्रेसचा मालक दाखवणं, यातून लेखकाची कल्पकता दिसते. अतिशय मिश्किल आणि खुसखुशीत संवाद हे या प्रेमकथेचं फार मोठं गमक आहे.......

अजून एक ‘एकवेळ बघणेबल’ फॅमिली ड्रामा

'मला काहीच प्रॉब्लेम नाही' या नवीन मराठी चित्रपटात नात्यांमधल्या काही प्रश्नचिन्हांवर भाष्य करण्याचा प्रयत्न केला आहे. मध्यंतरापर्यंत चित्रपटातील पती-पत्नीचा नेमका 'प्रॉब्लेम' प्रभावीपणे मांडण्यात चांगले यश मिळाले आहे. परंतु मध्यंतरानंतर मात्र हा प्रॉब्लेम 'कौटुंबिक' होतो आणि मग त्यातील गुंतागुंत वाढत गेल्याने तो सहजपणे सोडवता येणार नाही, याची दिग्दर्शकाप्रमाणे इतरांनाही जाणीव होते.......

फिल्मी मालमसाल्याच्या 'वाडगा' भरलेला 'भिकारी'

हा चित्रपट एका दाक्षिणात्य चित्रपटावरून बेतला आहे. कथेची संकल्पना उत्तम आहे. चित्रपटाच्या नावात 'भिकारी' शब्द असला तरी चित्रपट चकचकीत करण्यात कोणतीही 'भिकारता' दाखवलेली नाही. मात्र ही 'उणीव' पटकथेत भरून काढल्याचं दिसून येतं. 'बॉलिवुड'मधील प्रसिद्ध नृत्यदिग्दर्शक गणेश आचार्य यांनी हा चित्रपट दिग्दर्शित केला असून त्यामुळे साहजिकच पटकथा आखीव-रेखीव करण्यापेक्षा नाचगाण्यांवर अधिक भर दिला असल्याचं जाणवतं.......

'शेंटिमेंटल' : पोलीस खात्याची 'मेंटल' कथा

चित्रपटाच्या कथेत एकूणच पोलिसांच्या व्यथेला मुळापासून हात घातला नसल्याचं जाणवतं. प्रल्हाद घोडके यांच्या मुखातून व्यक्त होणाऱ्या व्यथा या वरवरच्या वाटतात. 'पोलीस खात्यातील राजकारण' आणि 'राजकारणी' लोक यामुळे पोलीस खात्याची प्रतिमा ढासळत चालली असल्याचं भाष्यही कथेच्या प्रवाहाच्या कडेकडेनं गेल्याचं जाणवत राहतं. थोडक्यात, या चित्रपटाबाबत किती 'शेंटिमेंटल' व्हायचं, हे ज्याचं त्यानं ठरवलं तर फारच उत्तम.......

'मांजा' : खिळवून ठेवणारे रहस्य

'सायकॉलॉजिकल थ्रिलर' म्हणून 'मांजा' एक प्रभावी चित्रपट ठरला आहे. मनोव्यापाराच्या या खेळात गुंतवण्यासाठी लिहिलेले खास संवाद खूप कामी आले आहेत. या चित्रपटातील रहस्याची उकल शेवटच्या काही मिनिटांत केली असली तरी तोपर्यँत रहस्याचे विणलेले जाळे गुरफटून ठेवण्यात दिग्दर्शकाला चांगले यश मिळाले आहे. मराठी चित्रपट आणखी प्रगल्भ होत चालला आहे, याचेही हा चित्रपट एक निदर्शक मानता येईल.......

'काय रे रास्कला' : खमंग विनोदाचा तडका

'काय रे रास्कला'ची कथा एका दाक्षिणात्य चित्रपटावरून बेतली आहे. दिग्दर्शक गिरिधरन स्वामी हेही दाक्षिणात्य छायालेखक आहेत. 'काय रे रास्कला'चं दिग्दर्शन करताना त्यांनी मूळ दाक्षिणात्य चित्रपटाच्या कथेला मराठीचा विनोदी तडका देण्याचा चांगला प्रयत्न केला आहे. त्यामुळे हा चित्रपट विनोदाच्या दृष्टीनं 'खमंग' झाला असला तरी त्याची मूळ 'रेसिपी' हे दाक्षिणात्य आहे, हे चित्रपट पाहताना लक्षात येतं.......

'हृदयांतर' : चकचकीत भावनिक नाट्य

छोट्या छोट्या प्रसंगांवरून त्यांच्यात वाद होतात आणि या वादावर कायमचा तोडगा म्हणून ते 'घटस्फोट' घेण्याचा निर्णय घेतात. मात्र अचानक त्यांच्या कौटुंबिक जीवनात एक मोठं वादळ येतं. मोठी मुलगी नित्याला एक दुर्धर रोग असल्याचं निदान होतं आणि दोघेही हादरतात. नित्याचा हा आजार उभयतांमध्ये पुन्हा भावनिक गुंतवणूक कशी करतो? आणि पुन्हा एकदा दोघेही मनानं कसे एकत्र येतात, त्याची हळुवार कहाणी म्हणजे हा चित्रपट.......

'रिंगण' : बाप-लेकाची हृदयाला भिडणारी कहाणी

चित्रपटाची कथा अगदी साधी असून तिचं सादरीकरणही दिग्दर्शकानं साध्या पद्धतीनं केलं आहे. कथेमध्ये शेतकऱ्यांच्या आत्महत्येचा विषय असला तरी त्यावर कुठंही भडकपणे भाष्य करण्याचा प्रयत्न केला नाही. छोट्या छोट्या प्रसंगातून अर्जुनला जे अनुभव येतात, ते सामाजिक परिस्थितीचं चांगलं दर्शन घडवतात. श्रद्धा आणि अंधश्रद्धा यावरही या चित्रपटात साध्या संवादातून मार्मिक भाष्य करण्यात आलं आहे.......

सलमानची नुसतीच फडफडणारी 'ट्यूबलाईट'!

सलमानला या चित्रपटात कसलीही 'दबंग'गिरी नाही. त्यामुळे आपले 'ट्यूबलाईट' नाव सार्थ करण्यासाठी स्वत:ला जास्तीत जास्त बावळट दाखवण्याचा त्याने प्रयत्न केला आहे. त्यासाठी 'पीके'छाप पद्धतीची भूमिका त्याने केली आहे. आणि ती फसली आहे. त्याला या चित्रपटात अनेक वेळा रडावेही लागले आहे. त्यामुळे 'यकीन नहीं होता की, ये सलमानका चित्रपट हैं' असे म्हणतच सलमानच्या चाहत्यांना बाहेर पडावे लागते.......

'माचीवरला बुधा' : रूपेरी पडद्यावरील उत्तम निसर्गचित्र

'बुधा'च्या रूपाने पडद्यावर एक उत्तम निसर्गचित्र साकारण्यात त्यांना यश आलं आहे. निसर्गाशी एकरूप झालेला हा 'माचीवरला बुधा' मनोहारी आनंद तर देतोच, शिवाय व्यवहारी जग आणि निसर्ग यांच्यातील फरक स्पष्ट करून निसर्गाचं मोठेपणही सिद्ध करतो. गोनीदांच्या सिद्धहस्त लेखणीतून उतरलेला हा 'माचीवरला बुधा' नेमका आहे तरी कोण आणि त्याचं पडद्यावरील 'व्यक्तिचित्र' कसं असेल याची उत्सुकता आणखी वाढते.......

'धोंडी' : हृदयस्पर्शी 'पाणी'पट

'धोंडी'मध्ये पावसाअभावी केवळ शेतकऱ्यावर कोसळणाऱ्या संकटाची कथा पाहायला मिळत नाही, तर या संकटाचा त्याच्या निरागस मुलाच्या मानसिकतेवर कसा परिणाम होतो आणि पाऊस पाडण्यासाठी तो काय काय प्रयत्न करतो, याचंही चित्रण पाहायला मिळतं. त्याचे हे प्रयत्न हाच चित्रपटाच्या कथेचा मुख्य गाभा असल्याने 'धोंडी' एक हृदयस्पर्शी 'पाणी'पट झाला आहे........

'सचिन : ए बिलियन ड्रीम्स' - एका विक्रमवीराची जीवनगाथा

भारतीय क्रिकेटपटूंपैकी यापूर्वी मोहम्मद अझरुद्दीन आणि महेंद्रसिंह धोनी यांचे 'बायोपिक' चित्रपट येऊन गेले, मात्र त्यामध्ये इमरान हाश्मी आणि सुशांत सिंग राजपूत यांनी अनुक्रमे अझरुद्दीन आणि धोनी यांच्या भूमिका केल्या होत्या. मात्र या चित्रपटात स्वतः सचिननेच सचिनची भूमिका केली आहे. त्यामुळे पडद्यावर रिअल सचिनकडूनच त्याची जीवनगाथा ऐकायला मिळते. त्यामुळे हा 'डॉक्युड्रामा' चांगला रंगला आहे........

लग्नापूर्वीचा मस्त गोंधळ

तरुण मुलामुलींच्या आपल्या जोडीदाराबाबतच्या अपेक्षा इतक्या वाढल्या आहेत की, 'विवाह' एक प्रमुख सामाजिक समस्या बनली आहे. हल्लीच्या काळातील तरुण मुलामुलींच्या आपल्या जोडीदाराबाबत किती अपेक्षा असतात आणि त्या पूर्ण झाल्या नाहीत तर लग्नापूर्वीच कसा गोंधळ उडतो हे पाहायचे असेल तर प्रसिद्ध दिग्दर्शक परेश मोकाशी यांचा 'चि. आणि चि. सौ. का.' हा नवा चित्रपट जरूर पाहायला हवा........